Την Κυριακή 25 Μαΐου στον κατάμεστο κήπο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Νέας Σμύρνης η Πηνελόπη Δεληγιάννη παρουσίασε το ποιητικό της έργο «Το καλό νερό».

H παρουσίαση ήταν άψογα οργανωμένη, έγινε δε με έναν ιδιαίτερο και ατμοσφαιρικό τρόπο, όπου εκτός από τις απαγγελίες της ποιήτριας, υπήρχε μουσική από τον βιολιστή Νίκο Παπαϊωάννου, κρασί, φρούτα και προσφορά χειροποίητων πλεκτών σελιδοδεικτών.

Ο διδάκτωρ κλινικής ψυχολογίας και ποιητής Αλέξης Χαρισιάδης, ο οποίος προλόγισε τη συλλογή, αναφέρθηκε στην Πηνελόπη Δεληγιάννη με θερμά λόγια:
«Η Ποίηση της Πηνελόπης δεν ζητά την ανάλυση μας, δεν την χρειάζεται. Αυτό που ζητάει μια τέτοια Ποίηση είναι να σταθούμε μαζί της, να σταθούμε δίπλα της. Να μην φοβηθούμε τη σκιά, τη μνήμη, το ανείπωτο, τον πόνο.
Διαβάζοντάς το, ένιωσα ότι το έργο δε μου απευθύνεται απλώς — με καλεί. Με καλεί να θυμηθώ, να σκύψω, να προσφέρω, να σιωπήσω. Είναι ένα ποίημα για το πόσο πληγώνει η αγάπη, και για το πόσο ιερή γίνεται όταν την αντέχεις μέχρι τέλους.
Ο συνεκτικός κρίκος είναι το νερό — ως στοιχείο αλλά και ως σύμβολο: Σύμβολο γυναίκας, μνήμης, θηλυκότητας, αγάπης, σπαραγμού, μητρότητας, θεϊκής αφής και φυσικής ροής.
Εδώ έχουμε το Μητρικό Νερό, έχουμε το Θηλυκό Νερό — νερό που κυοφορεί, που θρηνεί, που θεραπεύει. Κλείνοντας, καλό είναι να σταθούμε απλώς μπροστά στο έργο, όπως μπροστά σε καθρέφτη ή σε εικόνισμα. Θα νιώσουμε ίσως αυτό που ο ποιητικός λόγος δεν εξηγεί αλλά γεννά: Μια σιγανή βροχή από «νεράκι διαβασμένο», ένα κορίτσι που είναι «μισό φτερό», ένα παιδί που «κρατά χελιδόνια στα δόντια του».
Μέσα σε όλα αυτά, η Πηνελόπη δεν αφηγείται απλώς — ζει και μας καλεί να ζήσουμε. Να ζήσουμε όχι για να εξηγήσουμε, αλλά για να αντέξουμε, για να θυμηθούμε, για να νιώσουμε — μαζί.
Αυτός ο ποιητικός λόγος δεν μας διδάσκει· μας επιτρέπει. Να λυγίσουμε. Να δούμε. Να αγαπήσουμε.
Και στο τέλος, είναι σαν κάποιος να μας ακουμπάει απαλά στον ώμο και να μας ψιθυρίζει: «Το παιδί μες στο πηγάδι δε ξεδιψάει, πνίγεται.» Μα ίσως ακριβώς γι’ αυτό υπάρχει η Ποίηση: Για να πνιγούμε λίγο — και μαζί να ξεδιψάσουμε.»